گیم پلی
گیم‌پلی یکی از ارکان مهم این نسخه است که توسط S6 دچار تغییرات عمده‌ای شده است. سازندگان با این که سعی کرده‌اند عناصر مهم و قدیمی Resident Evil را حفظ کنند اما سیستم مبارزات و تعامل با اشیای پیرامون شخصیت‌ها نیز دست خوش تغییراتی شده‌اند. بر خلاف نسخه‌های گذشته، در این عنوان 6 شخصیت مبارز و قابل بازی وجود دارد که هر کدام از آن‌ها ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند. البته فراموش نشود که در میان این شخصیت‌ها، بازی کننده تنها می‌تواند 4 شخصیت را برای دنبال کردن بخش داستانی انتخاب کند.
چهار چشم، وکتور، لوپو، اسپکتر، برثا و بلتوِی شخصیت‌های قابل بازی Operation Raccoon City را تشکیل می‌دهند و همانطور که گفته شد هر کدام از آن‌ها در یک کار خاص تخصص دارند. وکتور می‌تواند به طور مخفیانه زامبی‌ها و دیگر دشمنانی را که سد راه آن‌ها شده‌اند از پای در بیاورد و در کنار او، برثا هر کدام از هم تیمی‌های خود را که صدمه دیده باشند درمان می‌کند. رهبری این گروه بر عهده لوپو است که همواره سعی می‌کند با دستوراتی که از نظر خود او درست می‌باشند تیم را رهبری کند.
حال دیگر زامبی‌ها مانند نسخه‌های چهارم و پنجم چندان خطرناک نیستند و با این که آن‌ها از راه‌های بسیار زیادی سعی در کشتن شما می‌کنند اما به راحتی می‌توانید آن‌ها را از بین ببرید. اگر یک زامبی بیش از حد به شما نزدیک شود باید به وسیله آنالوگ کنترل، او را به اطراف پرتاب کنید. البته باید مراقب باشید که هرچه سریع‌تر این کار را انجام دهید و در غیر این صورت شما نیز به یکی از زامبی‌ها تبدیل خواهید شد. زمانی که توسط یکی از زامبی‌ها گاز گرفته شوید تا مدت محدودی به درستی نمی‌توانید کنترل شخصیت خود را بر عهده بگیرید و دیگر هم تیمی‌های شما تا زمانی که شما را از پای در نیاورند شما را راحت نخواهند گذاشت. این نکته یکی از ویژگی‌های جدید سری رزیدنت اویل است که با توجه به خطرناک نبودن زامبی‌های موجود، این عمل چندان تکرار نخواهد شد.
متاسفانه کنترل شخصیت‌ها نیز خوب نیست و بارها شما را دچار مشکل خواهند کرد. در زمان تیراندازی هم دوربین روی شانه شخصیت بازی قرار می‌گیرد که راحت‌تر بتواند دشمن مورد نظر را از بین ببرد.
با تمامی این اوصاف و تعریف‌هایی که سازندگان از گیم‌پلی و کنترل بازی قبل از انتشار می‌کردند باید بگویم به غیر از عناصر معمولی و قدیمی که همیشه در سری RE وجود داشته، بقیه ویژگی‌های جدید بی مصرف و بدرد نخور هستند. گیم پلی ORC چیز جدیدی برای شما نخواهد داشت و Slant Six در این بخش افتضاح به بار آورده است.
تنها یکی از بخش های بازی کهHeroes Mode نام دارد، می تواند مورد توجه قرار بگیرد. در این بخش می توانید کنترل شخصیت هایی مانند لیان، کریس (Chris)، کلیر (Claire)، جیل، ایدا (Ada)، هانک و... را در دست بگیرید و با آن ها بازی کنید.
گرافیک
انجین مورد استفاده در ORC، انجین Hexane می‌باشد. انجینی که توسط استودیوی Slant Six طراحی شده است. متاسفانه بر خلاف تصوراتی که از این انجین داشتیم، Hexane به هیچ وجه نتوانسته است در هیچکدام از بخش‌های گرافیکی موفق ظاهر شود. کیفیت بافت‌ها نسبت به سایر عناوین امسال بسیار پایین می‌باشد. فیزیک و تخریب پذیری محیط هم که هیچ نقشی در بازی ندارد. طراحی شخصیت‌های دشمنان (زامبی‌ها، نیروهای امنیتی و ...) جالب کار نشده‌اند و تمامی نیروهای امنیتی یک نوع طراحی دارند و حتی سعی نکرده‌اند چند طراحی متفاوت برای لباس آن‌ها در نظر بگیرند.
نکته جالب برای دشمنان این است که آن ها نه هوش مصنوعی خوبی دارند و نه طراحی؛ همینطور انیمیشن مناسبی نیز ندارند. بعد از یک نبرد پیش پا افتاده و بدون هیچ چالش خاصی با نیروهای امنیتی تنها شاهد انیمیشن کشته شدن بیش از حد آبکی و تکراری آن‌ها خواهید بود.
حرکت، سنگر گیری، تیراندازی و حتی کشته شدن دشمنان همگی از کیفیت بسیار پایین زجر می‌برند. اگر کسی با استودیوی Slant Six آشنایی نداشته باشد شاید تصور کند عنوان ORC اولین عنوان آن‌ها در زمینه ساخت بازی بوده است.
مانند بخش قبلی، این بار نیز سازندگان بسیار بد کار کردند به گونه ای که در اکثر صحنه‌ها، گرافیک نسخه پنجم، بسیار بهتر از ORC عمل کرده بود.
موسیقی و صدا گذاری
موسیقی و صداپردازی همیشه حرف اول را در سری رزیدنت اویل زده است. موسیقی متن بازی و دیالوگ شخصیت‌ها همواره در ذهن بازی کنان نقش بسته است، اما این نسخه متاسفانه هیچکدام از آن‌ها را به ارث نبرده است. صدای مضحک زامبی‌ها بیشتر شما را خواهد خنداند تا بترساند، البته اگر صدایی از آن‌ها بلند شود.
دیالوگ‌های تکراری شخصیت‌های Spec Ops هم از دیگر نکات ضعیف بخش صداگذاری است. شخصیت‌های اصلی و قابل بازی هم صداپردازی مناسبی ندارند و بر خلاف نسخه‌های پیشین نمی‌توانید لحن و صدای شخصیت‌ها را از هم تشخیص بدهید. به نظر می‌رسد صداپردازان شخصیت‌ها بالاجبار دیالوگ‌ها را تکرار کرده‌اند.
صدای هیچکدام از شخصیت‌ها روح و جذبه‌ای که باید داشته باشند ندارد. سرد، بی روح و تکراری تنها نکاتی‌اند که شایسته معرفی بخش صداپردازی و موسیقی ORC می‌باشند.
حرف آخر
در این چند سال اخیر هیچ کسی نمی‌تواند منکر سقوط تدریجی سری محبوب رزیدنت اویل بشود، اما اگر نسخه پنجم آن چنان که طرفداران انتظار واژه "ترس" را داشتند معنی نکرد و بیشتر گام در اکشن بودن برداشته بود ولی Operation Raccoon City که یک نسخه ی فرعی محسوب می‌شود، نه می‌توان گفت بازی اکشن است و نه بازی در سبک ترس و وحشت.
استودیوی Slant Six ضربه بسیار مهلکی بر پیکره رزیدنت اویل وارد کرد، ضربه‌ای که شاید روی آینده این سری و چه بسا نسخه 6 هم تاثیر بگذارد.
بازديد : 603
| امتياز : |
55 |
نتيجه : 5 امتياز توسط 5 نفر
مجموع امتياز : 5 |
|
|
|
لطفا صبر کنید ...
